Η γενετική έχει πάει τελείως λάθος. Αδέρφια δεν μοιάζουν μεταξύ τους.[1] Γονείς δεν μοιάζουν με τα παιδιά. Και πέραν αυτών, πάλλευκα κοριτσάκια με καταγάλανα μάτια διαβιούν σε καταυλισμούς ρομά. Τι θα γίνει αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση; Πολύ πιθανόν να πρέπει η αστυνομία με την επιστήμη να αναλάβουν την διόρθωση των φυλετικών αυτών ανωμαλιών. Παρόλα αυτά εν μέσω κρίσης δεν θα ‘πρεπε να παραβλέψουμε και κάποια θετικά. Η ελλάδα πέτυχε πρωτογενές πλεόνασμα ρατσισμού, επιστρέφοντας λίγα από τα οφέλη του και στο εξωτερικό. Αγγλία και Ιρλανδία ανήκουν στις πρώτες χώρες που ενδιαφέρθηκαν για το προϊόν Μαρία, ενώ στην Γερμανία το υλικό έχει δοκιμαστεί στο παρελθόν πολλάκις τόσο κατά την δωδεκαετή βασιλεία του τρίτου ράϊχ όσο και και πρόσφατα.
Δεν πρόλαβε να χαρεί κανείς από τις συλλήψεις των χ.α. και το ελληνικό κράτος θύμισε σε όλους ότι είναι το … ελληνικό κράτος, εκπορευόμενο από την αγία, αγανακτίζουσα και εσχάτως αντιφασιστική ελληνική κοινωνία. Οι βραδινές κούρσες των ΔΙΑΣ και των αυτόματων όπλων στα Πατήσια, την Κυψέλη, τον Άγιο Π. και αλλού φαίνεται ότι δεν ικανοποίησαν το αδηφάγο ελληνικό κοινό και το σταθερό αντι-Ρομά χαρτί επιστρατεύτηκε για να ξεδιαλύνει όποιες αυταπάτες αντιρατσισμού από πλευράς εναντίωσης στην χρυσή αυγή και άλλα χαζά κι ωραία του στυλ «το παραξήλωσε η χρυσή αυγή» με την αλαζονεία της, την εξουσία της κτλ. Γιατί, βέβαια, η αλαζονεία και η εξουσία είναι για άλλη μια φορά εδώ, μοστράρουν τον εαυτό τους στα κανάλια και οι χειροπέδες που φόρεσε ο κασιδιάρης και οι άλλοι, τώρα φοριούνται σε χέρια Ρομά μετά από αστυνομικά ντου σε καταυλισμούς. Και μάλιστα, μαζικά. Αλλά το σημαντικότερο: οι χειροπέδες φοριούνταν και πριν οποιοδήποτε υπόθεση ‘μικρής μαρίας’, συνεπώς με τη νέα μιντιακή ώθηση πλέον η υπόσχεση είναι ότι θα εξακολουθούν να φοριούνται και μάλιστα τόση αστυνομική δουλειά δεν θα πηγαίνει πλέον τσάμπα αλλά θα κατατίθεται στις τηλεοράσεις για να μην νομίζει ο κόσμος ότι τούτο το κράτος δεν λειτουργεί. Συγκεκριμένα, οι μπάτσοι ανακοίνωσαν ότι κατά τους πρώτους 9 μήνες του 2013, έγιναν 1.130 αστυνομικές επιχειρήσεις σε όλους τους Ρομά καταυλισμούς της χώρας με αποτέλεσμα 20.000 προσαγωγές και 1.300 συλλήψεις. Ακολούθησαν φωτογραφίες, καταγραφή, δικογραφίες και τα σχετικά, εναντίον όλων αυτών που τώρα δαιμονοποιούνται ως ‘άγνωστοι’ και ‘αχαρτογράφητοι’, αυξάνοντας την όρεξη του κοινού για πογκρόμ. Το ερώτημα του αν μειώνουν αυτές οι τελευταίες εξελίξεις τις συλλήψεις των φασιστών δεν μπορώ να το απαντήσω, το αφήνω να απαντηθεί απ’ όσους παίζουν τον αντιρατσισμό τους σε χρηματιστήρια με μετοχές και ποσοστά – π.χ. τι είναι σημαντικότερο, το ένα ή το άλλο; μήπως μπορούμε να τα συμψηφίσουμε; κτλ. Αυτό που μπορώ να πω προκαταρκτικά είναι το αυτονόητο: πως το ζήτημα δεν είναι ποσοτικό μόνον, δηλαδή 100 προσαγωγές χ.α. έναντι 20.000 προσαγωγές ρομά. Το ζήτημα είναι κυρίως ποιοτικό:
«Πρέπει να σημειώσω», λέει ο ιατροδικαστής, «ότι η προσπάθεια ανίχνευσης της καταγωγής του [κοριτσιού] με βάση φυλετικά χαρακτηριστικά είναι εξαιρετικά δύσκολη για ένα παιδί τόσο μικρής ηλικίας, καθότι δεν έχουν σχηματοποιηθεί κυρίως τα οστά του προσώπου και δεν έχει αποκτήσει πλήρη βιομετρικά δεδομένα με τις αποστάσεις των ματιών κ.ά. έτσι ώστε να γίνει σχετική ταξινόμηση με τα χαρακτηριστικά ευρωπαϊκών φυλών και να προσδιορισθούν αν είναι σλαβικής καταγωγής, σκανδιναβικής κτλ. Όμως εκείνο που μπορεί να γίνει είναι μέσω ανάλυσης του DNA της πεντάχρονης να διαπιστωθεί αν έχει ειδικούς γενετικούς κώδικές αντίστοιχους πολιτών από διάφορα ευρωπαϊκά κράτη. Μία τέτοια γενική ομαδοποίηση, με βάση το γενετικό υλικό και την πλήρη αποκωδικοποίησή του, μπορεί να οδηγήσει σε κρίσιμα συμπεράσματα».
Είναι κατανοητό από μια άποψη. Μια χώρα σε κρίση θα αντλήσει ιδέες από τους καλύτερους στο είδος τους:
«Σύμφωνα με πληροφορίες του συλλόγου των ρομά στην κολωνία, η ειδική ομάδα ΕΚ-Tasna της αστυνομίας συνέλαβε δίχως δικαστική απόφαση ανήλικα ρομά παιδάκια, τα περισσότερα εκ των οποίων κοριτσάκια κάτω των 14 χρονών και στα πλαίσια της λεγόμενης «μεθοδικής έρευνας», τα υπέβαλαν σε ακτινογραφικές εξετάσεις για να πιστοποιήσουν την ηλικία τους, τα έγδυσαν γυμνά και τα φωτογράφησαν. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους υπαλλήλους είχαν οι έρευνες των λερωμένων ρούχων τους, τα κόπρανά τους και οι οσμές των σωμάτων τους. Με απόλυτη ακρίβεια κατέγραψαν ποια κόπρανα ερευνήσανε, το πως εκτιμήθηκε η οσμή των σωμάτων τους, πόσο συχνά πλένονταν και πόσο βρώμικα ήταν τα παιδάκια»
(από το κείμενο «Το Χαρτί του Άουσβιτς», Café Morgenland, 2003)
Το μέτρημα των ζυγωματικών, όμως, κουβαλάει μαζί του αναμφίβολα και κάποιες οδυνηρές υπενθυμίσεις. Η μία, η πιο άμεση, είναι πως η εν γένει επιστημονική και η ιατρική τεχνολογία των ναζί αξιοποιήθηκε και αξιοποιείται και σήμερα υποδειγματικά, ακόμη και στην ελλαδίτσα της κρίσης. Το ‘χουν πει εξάλλου πρώτοι οι ίδιοι οι επιζώντες του Ολοκαυτώματος Ρομά μέσα σε ένα παραπλήσιο συγκείμενο:
«Εκτός από τις στρατιωτικές και κρατικές αρχές, ήταν και οι ίδιοι οι γιατροί που ζήταγαν να τους διοχετεύουν «έμψυχο υλικό για πειράματα», οι ίδιοι που χρηματοδότησαν και τα πειράματα του απαίσιου Μένγκελε σε δίδυμα στο Άουσβιτς. Αλλά και σε άλλα στρατόπεδα όπως το Νατζβάϊλερ ή το Νταχάου. Για τα θύματα τα ιατρικά πειράματα σήμαιναν ατελείωτα βασανιστήρια. Ναζί γιατροί π.χ. ανάγκαζαν τους Ρομά να αναπνέουν δηλητήριο. Οι ελάχιστοι επιζώντες παρέμειναν σε όλη τους την ζωή με σωματικά και ψυχικά τραύματα. Σε συνέδρια μετά, οι γιατροί παρουσίαζαν τα αποτελέσματα από τα πειράματα τους, μεταφέροντας τις γνώσεις απ’ αυτά σε άλλους γιατρούς. Ποτέ δεν εκφράστηκε μια διαμαρτυρία. Ελάχιστοι από τους υπεύθυνους γιατροάς περάσανε από δίκες».[2]
Η δεύτερη υπενθύμιση είναι ότι το εθνικοσοσιαλιστικό οπλοστάσιο ιδεών και πρακτικών δεν ήταν ποτέ αποκλειστικά εκτεθειμένο στον μιχαλολιάκο και την παρέα του με βάση κωδικούς που γνώριζαν μόνον οι ίδιοι. Αυτοί που διοικούν το ελληνικό κράτος έχουν αποδείξει τόσο προεκλογικά με τις οροθετικές τοξικοεξαρτημένες και σεξεργάτριες όσο και μετεκλογικά με τα ‘εβραϊκά ονόματα’ της λίστας λαγκάρντ, όσο και πέρυσι τον αύγουστο με τους «δράκους της Πάρου» και τα μετέπειτα αντιμουσουλμανικά πογκρόμ, όσο και τώρα με τους Ρομά πως ούτε πρόβλημα έχουν με την κατασκευή ενός αποδιοπομπαίου τράγου κι ενός ‘εσωτερικού εχθρού’, αλλά ούτε κι έχουν πρόβλημα να προχωρήσουν σε πρακτικές διαχείρισης πληθυσμών που αντλούν τις καλύτερες στιγμές τους απ’ ότι πιο αντιδραστικό και εξοντωτικό έλαβε χώρα στον πλανήτη γη. Η έλλειψη φωτογραφιών των συλληφθέντων χρυσαυγιτών στο διαδίκτυο και τα μμε δηλώνει απλώς το σύμπτωμα του ότι το κράτος δεν επιφυλλάσσει «στα παιδιά του» – και παράλληλα γνήσια άρια τέκνα της ελληνικής κοινωνίας – τον ίδιο εξευτελισμό και την ίδια καθυπόταξη που επεφύλαξε στους άλλους και τις άλλες, τους και τις ‘προβληματικές’.
«Εμείς να θυμίσουμε μόνον ότι η ανθρωπολογική φωτογράφιση υπήρξε παλιότερα ένα από τα κύρια μέσα όχι μόνο της εγκαθίδρυσης αποικιοκρατικών σχέσεων καταπίεσης αλλά της ίδιας της κατασκευής της ράτσας. Έτσι, και στα πλαίσια του φασισμού, την έθεσαν στην υπηρεσία τους. Όταν το Ολοκαύτωμα ήταν στο ζενίθ του, έβγαλαν χιλιάδες φωτογραφίες των Ρομά και των Σίντι, με την αιτιολογία ότι θέλουν να τους μελετήσουν. Δηλαδή, συγκεκριμένα, να αποδείξουν την κατωτερότητα της φυλής τους. Τα σώματα τους στοχοποιούνταν και διαμελίζονταν φωτογραφικά. Όσοι επέζησαν, έβγαλαν το συμπέρασμα ότι η εμφάνιση των «μελετητών της γενετικής» με τις φωτογραφικές τους μηχανές ήταν ο προάγγελος της εξολόθρευσης τους. Απλώς, οι σύντροφοι μας οι «άγριοι» το είχαν καταλάβει αυτό ήδη από την αρχή.»
(από το κείμενο «Περιοδικό Κονκρέτ: Made in Germany», Café Morgenland 1998).
Θα ήταν μονόπλευρο, ωστόσο, να μην λέμε πως υπάρχουν κι άλλες φωνές. Ευτυχώς, λοιπόν, ακόμα υπάρχουν και οι αριστεροί «ειδικοί» που θα εξηγήσουν πως «άπο άποψη προσωπικής ηθικής του καθενός δεν είναι ούτε καλύτεροι ούτε χειρότεροι από τον μέσο Έλληνα». Γιατί αυτό είναι το ζήτημα. Οι ρατσιστές πρέπει να καταλάβουν. Γιατί δεν ξέρουν. Γιατί φοβούνται το διαφορετικό, τον «Άλλο» κτλ. Λες και το θέμα που εκτυλίσσεται τόσο καιρό μπροστά μας δεν έχει να κάνει με την λευκότητα, την αυτονόητα θεωρούμενη ομορφιά και ευλογία της, καθώς και την σιχαμένη αντίληψη περί της φυλετικής καθαρότητας της έναντι των βρώμικων και των ανεξέλεγκτων βαρβάρων. Γιατί, αν είναι ευτυχία μια μαύρη οικογένεια να αποκτήσει με γέννα ένα λευκό παιδί, που δεν είναι μάλιστα αλμπίνος – το τονίζει η εφημερίδα (!)
… ε δεν είναι το αντίστοιχο, όταν ένα κορίτσι με γαλάζια μάτια βρίσκεται στα χέρια των συνήθων υπόπτων περί ‘αρπαγής παιδιών’. Γιατί αυτό ούτε «θαύμα της φύσης» θα χαρακτηριστεί, ούτε «άφωνους θα αφήσει και θα μπερδέψει τους επιστήμονες». Αντιθέτως, οι ιατροδικαστές, οι ανθρωπολόγοι, οι ερευνητές της γενετικής, το ‘χαμόγελο του παιδιού’, οι μπάτσοι και οι δημοσιογράφοι, θα ξεκινήσουν μόνον από το δεδομένο γι’ αυτούς ενδεχόμενο της ‘κλοπής’ του παιδιού. Έπειτα, οι δυνατότητες όλων αυτών σε συνδυασμό, θα κάνουν την χ.α. να ωχριά μπροστά τους. Δεν το κάνουν για την πάρτη τους, το κάνουν για το καλό του παιδιού εξάλλου … Ένα λευκό παιδί μέσα σε μια μη-λευκή οικογένεια – και που δεν έχει προκύψει από γέννα, συνεπώς από κάποια εκδίκηση των νόμων της γενετικής που θα μπορούσε να παρουσιαστεί σαν ‘θαύμα’ στα πλαίσια του πολίτκλι κορέκτ – δεν αποτελεί παρά μια υπενθύμιση του παμπάλαιου πογκρομιακού μύθου τσιγγάνων (Ινδιάνων, Εβραίων κ.ο.κ.) που αρπάζουν λευκά παιδιά χριστιανικών οικογενειών.
Μπόλικοι/ες στην ελληνική κοινωνία έχουν διαπαιδαγωγηθεί με αυτό τον μύθο και μ’ αυτό το φόβητρο – αν δεν φάνε το φαϊ τους! (τηλεοπτικό φαϊ στην προκειμένη) – από την παιδική τους ηλικία εδώ και τρεις γενιές τουλάχιστον. Και μπόλικα δυτικά εθνικά κράτη έχουν ‘ανδρωθεί’ με τέτοιες ιδέες. Έτσι συσπειρώνονται και επιβεβαιώνουν την ομοιογένεια των καθαρών κοινοτήτων τους, τόσο σε εθνικό όσο και σε έμφυλο επίπεδο, κάθως στα καλύτερα των συνυπάρξεων τους, η μία κατασκευή (φύλο) υποστηρίζει την άλλη (έθνος).
Το ελληνικό εθνικό κράτος νιώθει τους δικούς του φόβους μέσα στην διαχείριση της εσωτερικής του κρίσης, φόβους αποσταθεροποίησης, σ’ έναν βαθμό, φόβους για τις αντιδράσεις κάποιων υπηκόων του πέραν ενός σαφώς ορατού και προβλέψιμου μέλλοντος. Και φαίνεται σήμερα να υπενθυμίζει σ’ αυτούς τους υπηκόους αυτό το παμπάλαιο κοινωνικό συμβόλαιο μεταξύ τους, κάνοντας μνεία στους παλιούς δεσμούς αίματος και συμφερόντων: το κράτος είναι η συσπείρωση των μικρότερων κυψελών, το ελληνικό κράτος είναι η, βαλμένη σε πολιτικά λόγια, ιδεολογία των μικρών πυρήνων των ελληνικών οικογενειών, το κράτος, εν τέλει, είστε εσείς. Υπερβολικό;
Σίγουρα, αυτοί με τα βιομετρικά συστήματα, αυτοί με τις χειροπέδες και τις φωτογραφήσεις, αυτοί με τα δελτία ειδήσεων και οι του ‘χαμόγελου του λευκού παιδιού’ αποτελούν ελληνική κοινωνία, μάλιστα – προς υπεράσπιση του ισχυρισμού μου – έχουν και οικογένειες και σκεπτικό που μάλλον δεν πάει κόντρα στην παρούσα φάση της δουλειάς τους. Αλλά ας μην γελιέται κανείς: δίχως τα εκατομμύρια αφανείς ήρωες, όλους τους υπόλοιπους με τις ‘καθαρές’ οικογένειες και παιδιά και τις εθνοφυλετικές τους ανησυχίες γι’ αυτά, την πλέμπα δηλαδή, που στην παρούσα γνέφει θετικά και ξερογλείφεται, δουλειά δεν θα γινόταν.
Η ανησυχία για τα παιδιά είναι κομβική ειδικά σε μια κοινωνία όπως η ελληνική, όπου η οικογένεια, πλην της εθνικής συνέχειας, διασφαλίζει και την διαιώνιση του ‘ονόματος’ και της μικροαστικής περηφάνιας. Η χαρά για τα παιδιά σε μια φασίζουσα κοινωνία, βλέπει κανείς/καμιά, έρχεται σε τόσο μεγάλη αρμονία με την τιμωρία αυτών που εκπίπτουν του ετεροκανονικού, εθνοφυλετικά προτύπου, αυτών που εξέπεσαν του ‘νορμάλ στάτους’. Η χ.α. είναι ένας από τους διεκδικητές αυτού του λόγου, ίσως ιδεολογικά ο πιο συνεπής, μα στην ελληνική πραγματικότητα ο ανταγωνισμός είναι ανοιχτός και, ως γνωστόν, «η δημοκρατία θα νικήσει».
Η φυλλάδα «Το Βήμα» σφυγμομετρεί, ένα βήμα πιο πέρα, για το ποια είναι η γνώμη του λαού σε περίπτωση που συνεχιστούν οι ‘παράλογες απαιτήσεις της τρόϊκας’. Το ερώτημα είναι: θα έπρεπε να τα σπάσει με την τρόϊκα η κυβέρνηση; Πάνω από 70% απαντούν ναι. Και μας δίνουν μια γεύση για το πως θέλουν την χώρα τους ήδη. Μην πει κανείς μετά πως δεν ήξερε. Και ας σκεφτούμε τώρα ελεύθερα το πως θα λειτουργούσε το πράγμα χωρίς να λογοδοτεί η ελλάς σε κανένα συλλογικό όργανο, έστω και υποκριτικά, έστω και εκ των υστέρων. Δεν θα αργήσει να περάσει από κανενός το μυαλό το σύνθημα-σωσίβιο: «Τροϊκανοί μην μας αφήνετε μόνους με τους έλληνες!»
Stepanyan TSP, 23 – 10 – 2013.