[:en]
Στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001 έλαβε χώρα η πιο θανατηφόρα τρομοκρατική επίθεση στην ανθρώπινη ιστορία. Την επίθεση διεξήγαν 19 αεροπειρατές τεσσάρων επιβατικών αεροπλάνων τα οποία σχεδίασαν να ρίξουν πάνω στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου (τους λεγόμενους Δίδυμους Πύργους), το Πεντάγωνο και τον Λευκό Οίκο. Εκτός του τελευταίου αεροπλάνου που έπεσε σε χωράφι της αμερικάνικης ενδοχώρας, καθώς οι επιβάτες εξουδετέρωσαν τους αεροπειρατές, τα υπόλοιπα βρήκαν το στόχο τους με αποτέλεσμα οι επιβάτες όλων των αεροπλάνων καθώς και χιλιάδες άλλοι στο έδαφος να σκοτωθούν, ανεβάζοντας τον αριθμό των νεκρών στα 3.000 άτομα και των τραυματισμένων στα 6.000. Πολλές ακόμα εκατοντάδες πέθαναν τα επόμενα χρόνια λόγω ασθενειών που προκλήθηκαν εκείνη την ημέρα στα σημεία της επίθεσης.
Η επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου είχε ως αποτέλεσμα την έναρξη από πλευράς Η.Π.Α. του λεγόμενου πολέμου κατά της τρομοκρατίας, τον πόλεμο στο Αφγανιστάν το 2001 και την ίδρυση της αμερικάνικης βάσης του Γκουαντάναμο στην Κούβα. Δεδομένων αυτών, οι δύο πόλοι ενδιαφέροντος διαμορφώθηκαν στη συνέχεια γύρω από τις εθνικές πολιτικές ασφάλειας των κρατών από τη μια και μια κριτική ματιά γύρω από το ποιος και πως ωφελήθηκε εκ των υστέρων από την τρομοκρατική επίθεση. Μολονότι ξεκίνησε σχεδόν αμέσως μετά και συνεχίστηκε για τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια, που δεν έχει κλείσει καν, μια έντονη διεθνής συζήτηση σε κάθε επίπεδο γύρω από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους Ταλιμπάν, την εξωτερική πολιτική και τη Μέση Ανατολή, τα τρομοκρατικά χτυπήματα και τους πολέμους, τα μέτρα ασφάλειας και το πολιτικό Ισλάμ, τα βασανιστήρια ως ανακριτική μέθοδο και τα γυναικεία δικαιώματα ως λόγο πολέμου, φαίνεται, ότι ένας συνήθης ύποπτος σε περιπτώσεις κρίσης, διέφυγε της προσοχής αυτών των συζητήσεων: ο αντισημιτισμός.
Παραδόξως, όμως, ο αντισημιτισμός δεν ήταν καθόλου απών ούτε από την ίδια την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου ούτε από τα άμεσα αποτελέσματά της. Στην ανακοίνωση που στις 23 Φεβρουαρίου του 1998 είχε βγάλει η ομάδα του Μπιν Λάντεν, υποσχόμενη να χτυπήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες, ονόμαζε το συνασπισμό των δυτικών κρατών γύρω από τις Η.Π.Α. ως «συμμαχία σταυροφορίας-σιωνισμού», θέλοντας να δείξει πως οι χριστιανοί και οι εβραίοι συμμαχούν ενάντια στους μουσουλμάνους. Αν, δε, η συντριπτική πλειοψηφία των δυτικών κρατών είναι χριστιανικά και είχαν να κάνουν με τη χρήση της λέξης «σταυροφορία», κανείς δεν θα έπρεπε να παραβλέψει τα περί «σιωνισμού» που προφανώς αναφέρονταν στο ισραηλινό κράτος ή και την αμερικάνικη Διασπορά. Το ότι η τρομοκρατική επίθεση είχε αντισημιτική γεύση καθώς χτυπήθηκε ένα σύμβολο του παγκόσμιου εμπορίου και της δυτικής ζωής είναι αναμφισβήτητο, όμως ταυτόχρονα ήταν και μια άμεσα αντι-εβραϊκή και αντι-ισραηλινή επίθεση, όπως φάνηκε τόσο από τις δράσεις αυτών που την οργάνωσαν όσο και αυτών που την παρακολούθησαν μέσω των Μ.Μ.Ε. από τα σπίτια τους και έπειτα εκφράστηκαν για να την επιδοκιμάσουν. Στο «Γράμμα προς την Αμερική», όπου ο Μπιν Λάντεν αναλαμβάνει την ευθύνη για το χτύπημα, το 2002, οι Εβραίοι αναφέρονται διαρκώς στο γράμμα, ως τοκογλύφοι, ως κυρίαρχοι των τραπεζών, της αμερικάνικης νομοθεσίας κ. ο. κ., και η αλληλεγγύη του Μπιν Λάντεν στην Παλαιστίνη δηλώνεται ως ο πρώτος λόγος για τον οποίο έγινε το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους, ενώ για το Ισραήλ γράφει πιο συγκεκριμένα ότι «η δημιουργία του είναι ένα έγκλημα που πρέπει να σβηστεί». Τo 2004 o Μπιν Λάντεν ισχυρίστηκε ότι η ιδέα της καταστροφής των δίδυμων πύργων του ήρθε για πρώτη φορά το 1982 όταν υπήρξε μάρτυρας του ισραηλινού βομβαρδισμού ψηλών πολυκατοικιών στον Λίβανο. Το 2010 συνέδεσε ξανά την επίθεση με την αμερικάνικη υποστήριξη προς το Ισραήλ.
Σύμφωνα με την αμερικάνικη έκθεση που έκλεισε την έρευνα γύρω από την 11η Σεπέμβρη, ο «αρχιτέκτονας» της επίθεσης ήταν ο Khalid Shaikh Mohammed (KSM), ο οποίος από τη φυλακή ανέλαβε την ευθύνη της οργάνωσης της επίθεσης ισχυριζόμενος ότι ο βασικός λόγος για την επίθεση ήταν η εύνοια των Αμερικάνων προς το Ισραήλ. Ότι ο KSM είχε παραδεχθεί την εμπλοκή του στην 11η Σεπτέμβρη είχε μεταδώσει προηγουμένως το αραβικό κανάλι Al Jazeera. Ο KSM ομολόγησε, επίσης, τον αποκεφαλισμό του αμερικανοεβραίου δημοσιογράφου Daniel Pearl τον Φεβρουάριο του 2002. Ο Pearl, πριν δολοφονηθεί, αναγκάστηκε σε βιντεοσκοπημένο του μήνυμα να πει: «Το όνομα μου είναι Daniel Pearl. Είμαι Εβραίος Αμερικάνος από το Encino της Καλιφόρνια των Η.Π.Α. Έρχομαι από… από την πλευρά του πατέρα μου η οικογένειά μου είναι σιωνιστές. Ο πατέρας μου είναι Εβραίος, η μητέρα μου είναι Εβραία, εγώ είμαι Εβραίος. Η οικογένειά μου ακολουθεί τον Ιουδαϊσμό. Έχουμε κάνει πολλές οικογενειακές επισκέψεις στο Ισραήλ.» Ο αρχηγός των 19 αεροπειρατών στην επίθεση της 11ης Σεπτέμβρη ήταν ο Μοχάμεντ Άτα, ένας αρχιτέκτονας. Ο Άτα στις 11 Απριλίου του 1996 υπέγραψε τη διαθήκη του σε τζαμί, την ίδια μέρα που το Ισραήλ επιτέθηκε στον Λίβανο, εκκινώντας την επιχείρηση «Σταφύλια της Οργής». Υπογράφοντας τη διαθήκη του, δήλωνε ότι η αντίδρασή του ήταν να «προσφέρει τη ζωή του». Όταν τα στοιχεία του Άτα βγήκαν δημόσια μετά την 11η Σεπτέμβρη, ο πατέρας του, ένας συνταξιούχος δικηγόρος από την Αίγυπτο δήλωσε πως ο γιος του δεν έχει καμία σχέση με την επίθεση και τον έχει παγιδεύσει η Μοσάντ. Τέσσερα χρόνια αργότερα δήλωσε πως τον σκότωσε η Μοσάντ. Η σύνδεση αυτή, μεταξύ της επίθεσης της 11ης Σεπτέμβρη και του αντι-ισραηλινού της κινήτρου, φαίνεται ότι δεν διέφυγε όμως και από όσους την επικρότησαν σαν ενέργεια. Αναφέρεται πιο συχνά στα Μ.Μ.Ε. ότι σε δρόμους παλαιστινιακών πόλεων, υπήρξε κλίμα πανηγυρισμού την ώρα της επίθεσης, ενώ υπήρξαν βίντεο με ανθρώπους να μοιράζουν γλυκά στους περαστικούς, αλλά και στην Ελλάδα σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου μεταξύ της ΑΕΚ και της Χιμπέρνιανς λίγες μέρες μετά την επίθεση –και ενώ τηρούταν ενός λεπτού σιγή για τα θύματα της επίθεσης– υπήρξαν γιουχαΐσματα, ενώ κάηκε και μια ισραηλινή σημαία.
Η 11η Σεπτέμβρη δεν συναντήθηκε, όμως, με τον αντισημιτισμό μόνο την ημέρα της εκτέλεσής της. Είτε από απλό αντι-μουσουλμανισμό είτε από δυσπιστία ότι μία μη-δυτική οργάνωση με κρατικές άκρες και πλουσιοπάροχη χρηματοδότηση θα μπορούσε να καταφέρει μια τόσο καλά οργανωμένη επίθεση στην καρδιά των Ηνωμένων Πολιτειών, μια σειρά θεωριών συνωμοσίας αναδύθηκαν από την επόμενη κιόλας ημέρα της επίθεσης. Οι θεωρίες συνωμοσίας ήταν αμέτρητες και η αλήθεια είναι ότι, ούτως ή άλλως, η συνωμοσιολογία είναι εγγενής στον αντισημιτισμό, αλλά εδώ, σε αυτή την περίπτωση οι κυριότερες θεωρίες συνωμοσίας ήταν και ρητά αντι-εβραϊκές. Η μία έλεγε πως το Ισραήλ οργάνωσε την 11η Σεπτέμβρη και η άλλη, η διασημότερη, πως χιλιάδες Εβραίοι εργαζόμενοι ενημερώθηκαν να λείπουν εκείνη τη μέρα από τους Δίδυμους Πύργους.
«Η ‘είδηση’ πρωτοεμφανίστηκε, όπως φαίνεται, στην εφημερίδα του Κουβέιτ ‘Αλ Ουατάν’ και την πακιστανική ‘Ναουάι Ουακάτ’. Με βεβαιότητα τη βρίσκουμε στις 17 Σεπτεμβρίου στη λιβανέζικη ‘Μανάρ-TV’, που αυτοδιαφημίζεται ως “η πρώτη αραβική τηλεόραση που διεξάγει έναν αποτελεσματικό ψυχολογικό πόλεμο κατά του σιωνιστικού εχθρού”.[1] Λίγες ημέρες αργότερα, στην πακιστανική εβδομαδιαία εφημερίδα ‘Νταρμπ-ι-Μουμίν’ (21-27 Σεπτεμβρίου) δημοσιεύεται, ως ανταπόκριση από τη Νέα Υόρκη, η ‘είδηση’ ότι οι αμερικανικές αρχές διερευνούν γιατί δεν περιλαμβάνονται Εβραίοι στους νεκρούς της 11ης Σεπτεμβρίου, παρά το ότι αρχικά, μόλις έγινε το χτύπημα, πολλά μέσα ενημέρωσης, κυρίως ισραηλινά, βιάστηκαν να θρηνήσουν τους 4.000 Εβραίους εργαζόμενους στους Δίδυμους Πύργους. Το δημοσίευμα αποδίδει τις πληροφορίες αυτές σε “αραβικές διπλωματικές πηγές” και προσθέτει ότι τα δυτικά μέσα ενημέρωσης “απέκρυψαν στη συνέχεια την απουσία των Εβραίων από τον τόπο του εγκλήματος.” Σύμφωνα με τον Ιό της Ελευθεροτυπίας, «το όλο θέμα θα είχε παραμείνει στο πλαίσιο μιας κλασικής αραβοϊσραηλινής κόντρας, αν κάποια από τα κείμενα αυτά δεν φιλοξενούνταν στο Indymedia (Independent Media Center), το γνώριμό μας δικτυακό τόπο που, όπως έχουμε δει και στο παρελθόν, επιδιώκει να λειτουργεί ως ανεξάρτητη και αλογόκριτη ενημερωτική πηγή, δίνοντας στέγη σε αντικρουόμενες -και κάποτε ατεκμηρίωτες- απόψεις για ποικίλα θέματα της επικαιρότητας. Στο Indymedia εντόπισαν, λοιπόν, οι συνεργάτες του Γ. Καρατζαφέρη τα «τεκμήρια» που ο βουλευτής επέδειξε στους τηλεθεατές του ως πειστήρια του «νέου εβραϊκού εγκλήματος», αποκρύπτοντας την ακριβή τους προέλευση, καθώς και τη συζήτηση που τα συνόδευε.» Ο Γιώργος Καρατζαφέρης, πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., των Βορίδη, Γεωργιάδη και Πλεύρη εκείνη την περίοδο είχε ζητήσει από τον υπουργό Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου να απαντήσει αν γνωρίζει κάτι για την ακρίβεια αυτών των δημοσιευμάτων, φέρνοντας αυτή τη θεωρία συνωμοσίας στην ελληνική βουλή. Σύμφωνα με τον Ιό, η θεωρία συνωμοσίας αναπαράχθηκε, έπειτα, και από άλλες εφημερίδες και πολιτικούς: «Αδ. Τύπος Μήτση 22/9, Βραδυνή 22/9, Παρόν 23/9, Espresso 24/9 κ.ο.κ. και σε κάμποσα κανάλια… [και] πολιτικοί, όπως ο Ευγ. Χαϊτίδης της Ν.Δ., και καθηγητές, όπως η Μαρία Τζάνη και ο Γιώργος Χουρμουζιάδης (ΚΚΕ).»[2]
Δεδομένων των παραπάνω, καταλαβαίνουμε ότι η 11η Σεπτέμβρη συναντήθηκε πολύπλευρα με τον αντισημιτισμό. Ο τελευταίος ανήκε, καταρχάς, στα κίνητρα της επίθεσης. Η αντίληψη ότι οι Εβραίοι ελέγχουν τις τράπεζες, το εμπόριο και την τοκογλυφία και ότι οι Η.Π.Α. ελέγχονται από τους Εβραίους, δείχνοντας εύνοια στο Ισραήλ, συνδυάστηκαν με καταδίκες της ομοφυλοφιλίας και του δυτικού τρόπου ζωής στις δικαστικές ομολογίες και τις διαδικτυακές αναλήψεις ευθύνης των πρωτεργατών της επίθεσης. Αντί τα παραπάνω να αναγνωριστούν ως κίνητρα της επίθεσης, συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Οι Εβραίοι και το Ισραήλ κατηγορήθηκαν πως γνώριζαν ή διέπραξαν τις επιθέσεις αυτές, οι οποίες όμως έγιναν, μεταξύ άλλων, ως αντι-εβραϊκές και αντι-ισραηλινές πράξεις. Η συλλογική ευθύνη των Εβραίων, η ταύτιση του Ισραήλ με τους Εβραίους εν γένει, οι πιο παμπάλαιοι μεσαιωνικοί αλλά και οι πιο όψιμοι μοντέρνοι μύθοι για τον εβραϊσμό συνδυάστηκαν με αφορμή τη δράση των 19 ατόμων που έκαναν τα χτυπήματα, δεκάδων άλλων που τους υποστήριξαν στην πράξη και χιλιάδων ή εκατομμυρίων άλλων που εσκεμμένα διαστρέβλωσαν τις πράξεις τους για να κατηγορήσουν τον «Διεθνή Εβραίο».
Μολονότι η τεράστια πλειοψηφία των δολοφονημένων από την επίθεση ήταν Χριστιανοί, η 11η Σεπτέμβρη, μια τρομοκρατική επίθεση αντι-εβραϊκών κινήτρων, μας θυμίζει ότι ο αντισημιτισμός λειτουργεί μια χαρά και χωρίς τους Εβραίους, μπορεί να λειτουργήσει εις βάρος θυμάτων που θεωρούνται Εβραίοι ή η δράση τους ή ακόμα και η ίδια η ύπαρξή τους προβάλλεται ως εβραιο-κίνητη. Προφανώς, μέσα στους Δίδυμους Πύργους δολοφονήθηκαν εκατοντάδες Εβραίοι –υπολογίζονται σε 300 άτομα περίπου. Ο λόγος που η 11η Σεπτέμβρη μπορεί να διαβαστεί σαν μια αναζωπύρωση του δολοφονικού αντισημιτισμού –χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο αντισημιτισμός μπορεί να ‘ναι 75 χρόνια μετά το Ολοκαύτωμα κάτι άλλο πέρα από δολοφονικός – είναι ότι οι Εβραίοι κυνηγιούνται και δολοφονούνται ως επιτιθέμενοι και δολοφόνοι. Το ανατριχιαστικό είναι, λοιπόν, ότι αυτή η αντιστροφή της σχέσης θύματος και θύτη που έγινε διάσημη μέσα από το ναζιστικό λόγο, έκανε και πάλι την εμφάνισή της στην αυγή του 21ου αιώνα.
Stepanyan TSP. 11-09-2019.
[1] Πρόκειται για την εφημερίδα της Χεζμπολάχ.
[2] Η Μαύρη Διεθνής των Τερατολόγων, 29.09.2001, Ιός της Ελευθεροτυπίας.[:]