Η ιδεολογία του βόθρουΗ ιδεολογία του βόθρου

Οι συλλήψεις μιας σειράς στελεχών και μελών της χρυσής αυγής, σε live αναμετάδοση μάλιστα μέσα σε ένα κλίμα διεξαγωγής ντέρμπυ και αποκάλυψης ροζ σκανδάλων από όλα τα μμε, οι οποίες ακολούθησαν την δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα, βρήκαν όχι μόνο την χα αλλά και την ελάρ/ελάν[1] κυριολεκτικά στον ύπνο. Οι πρώτοι γιατί μέχρι τότε εφησύχαζαν πάνω στην αρραγή συνεργασία, υποστήριξη, κάλυψη και ανοχή του κατασταλτικού μηχανισμού και όλων των κυβερνητικών σχημάτων (συμπεριλαμβανόμενης και της αντιπολίτευσης στο σύνολο της), απολαμβάνοντας ταυτόχρονα τόσο την απάθεια (με ελάχιστες εξαιρέσεις) του συνόλου της ελάρ/ελάν όσο φυσικά και τη μαζική υποστήριξη και ανοιχτή συμπάθεια ενός τεράστιου μέρους της κοινωνίας, ανεξαρτήτως αν τους ψήφιζαν ή όχι. Οι δεύτεροι, οι ελάρ/ελάν, πιάστηκαν στον ύπνο απλά επειδή δεν χωρούσε αυτή η εξέλιξη ούτε στις προδιαγραφές ούτε στην ιδεολογία τους, ούτε και στις ειδικές τους ανάγκες. Το να ψευδίζουν τώρα χαμηλόφωνα (για να μην ακούσει κανείς) κάποια αυτοκριτική για την αδράνεια και την παθητικότητα τους, δεν αναιρεί την προηγούμενη στάση τους αλλά αντίθετα την προσαρμόζει στις νέες για αυτούς συνθήκες, μιας και το κυρίαχο πρόβλημα τους, η στάση τους δηλαδή απέναντι στην ελληνική κοινωνία, ελληνική εργατική τάξη, ελληνικό λαό ή όπως αλλιώς χαρακτηρίζουν τις φαντασιακές τους κατασκευές, παραμένουν σταθερά το άβατο του ‘χώρου’ αυτού.

Ανάλογες, λοιπόν, και οι αναλύσεις και οι επεξηγήσεις που βγαίνουν πληθωριστικά σε όλες τις μορφές που τους προσφέρονται σήμερα για να εκφραστούν και που κατευθύνονται κυρίως στους ίδιους που γράφουν ώστε να πείσουν τον εαυτό τους για το αλάθητο της μέχρι τώρα στάσης τους. Κακός οιωνός για το μέλλον. Έτσι κινητοποιούν όλο το οπλοστάσιο που μάζεψαν χρόνια τώρα στις ιδεολογικές τους ντουλάπες αναμασόντας το και ξερνόντας το στα κείμενα τους, διαλύοντας και τις τελευταίες αυταπάτες για κάποιου είδους ‘ανάρρωση’ ή ‘μεταμέλεια’.

Αν θέλει κανείς να ψάξει υψηλά επίπεδα τραγελαφικότητας, εκεί, στις αναλύσεις και τις επεξηγήσεις τους θα το βρει. Ασκούν οξεία κριτική στους κάθε λογής προπαγανδιστές της χ.α. επειδή αυτοί θέλουν μια σοβαρή και τίμια χ.α. με προοπτικές συνεργασίας, απαριθμώντας ταυτόχρονα οι ίδιοι τα «σκάνδαλα» για κατασπατάληση χρημάτων, για μπράβους της νύχτας, για εμπόριο μαύρων φανελών της οργάνωσης με προέλευση made in Pakistan (για να καταδείξουν την ασυνέπεια αυτών που λένε και πράττουν), για την υποστήριξη της οργάνωσης από τους εφοπλιστές (σε αντίθεση εννοείται από μια λαϊκή υποστήριξη, λες και αυτό θα ήταν καλύτερο) κλπ.

Άσε που τρέμουν μπας και η κυβέρνηση καρπωθεί περισσότερα αντιφασιστικά ένσημα (μετάφραση: ψήφους, οπαδούς της χ.α.) απ’ ότι οι ίδιοι. Οπότε, το ρίχνουν στην συνωμοσιολογία, κάποιοι ανοιχτά, κάποιοι κρυφά, για το ποιος και τι κρύβεται πίσω από την ξαφνική στροφή της κυβέρνησης που φλέρταρε μέχρι χτες με την χ.α. Λες και αυτό είναι το ζητούμενο. Και είναι φυσικά οι συνήθως ύποπτοι, οι ΗΠΑ (ιμπεριαλιστές) και το Ισραήλ (σιωνιστές), σε συνδυασμό με τα πρόσφατα ταξίδια του σαμαρά. Και μας βάζουν έτσι στον πειρασμό να στείλουμε στον Ομπάμα ή στον Νετανιάχου ευχαριστήριο τηλεγράφημα για την «απαράδεκτη» ανάμιξη τους στα εσωτερικά της χώρας.

Εμείς, ανεξάρτητα από τους λόγους στους οποίους οφείλονται οι συλλήψεις (π.χ. θα μπορούσαν να γίνουν ακόμα και με άμεση επέμβαση απ’ έξω, π.χ. κυανόκρανων… λέμε τώρα… μιας και το μόνο σίγουρο ήταν ότι από μέσα δεν μπορούσε να περιμένει πια κανείς τίποτε[2]), στεκόμαστε καταρχάς σε δύο δεδομένα μιας και για μας αυτά είναι τα κυρίαρχα:

Το πρώτο είναι ότι προωθείται μια αντικατάσταση των ταγμάτων εφόδου από τα τάγματα δένδια στις εγκαταλλελειμέννες τώρα από την χ.α. περιοχές. Το αν όμως αυτό θα φέρει τα αποτελέσματα που περιμένουν (αποδοχή του έργου της αστυνομίας από την ρατσιστική κοινωνία, και μάλιστα με αποτελεσματικότερο από την χ.α. έργο) τίθεται υπό αμφισβήτηση. Η σταθερότητα των 7 ποσοστιαίων μονάδων υπέρ της χ.α. είναι ένα μόνον δείγμα αυτής της εκτίμησης.

Για να μην παρεξηγηθούμε: Δεν θα είχαμε καθόλου ενδοιασμούς, αν με τις συλλήψεις των νεοναζί, μειωνόταν ο αριθμός των επιθέσεων ενάντια στους ‘Άλλους’. Μακριά από μας η ανάθεση της «επίλυσης» του ρατσισμού και των άλλων –ισμών στο μέλλον. Κάτι τέτοιο, που να σημειώσουμε ότι προβάλλεται συλλήβδην από τον χώρο με την ελαφρότητα του άκρατου επαναστατισμού είναι το λιγότερο απάνθρωπο (από όπου και να προέρχονται τέτοιες αντιλήψεις). Απάνθρωπο γιατί γίνεται ένας επαίσχυντος υπολογισμός και συμψηφισμός των μέχρι τώρα αλλά και των μελλοντικών δολοφονημένων και τραυματισμένων από τα μαχαίρια της χ.α. (και των οπαδών της) μεταναστών και προσφύγων με τα αναμενόμενα οφέλη μιας νεφελώδους μελλοντικής επανάστασης που θα τα λύσει όλα κλπ. Μέχρι τότε το ρατσιστικό έγκλημα θα είναι το ‘αναγκάιο κακό’ δηλαδή. Άσε που η ζωή των ‘Άλλων’ είναι ένα τριτεύον θέμα και όχι το καθοριστικό, το μοναδικό, το κυρίαρχο κριτήριο, όπου όλα τα υπόλοιπα θα πρέπει να καταπολεμηθούν σαν επικίνδυνες φλυαρίες.

Ιδιαίτερα τώρα που οι φασίστες μάθανε ακριβώς από αυτή την φλυαρία ότι τα μελλοντικά σχήματα τους (που θα εμφανιστούν σίγουρα, μιας και γεμίζουν ένα ζωτικό κοινωνικό κενό) μπορούν μεν να σκοτώνουν και να επιτίθενται ανενόχλητα σε μετανάστες, αλλά ποτέ πια δεν πρέπει να τρώνε τα λεφτά των μελών τους στις ταβέρνες, ποτέ πια δεν πρέπει να καταχρώνται τα κρατικά κονδύλια, ποτέ πια φοροδιαφυγή, ποτέ πια ατασθαλίες με τρόφιμα για τον όχλο … και φυσικά εφεξής μόνο μαύρα μπλουζάκια made in Greece!

Το δεύτερο και κυρίαρχο είναι ότι η τέτοιου είδους προσήλωση στην κορυφή του παγόβουνου, στην χ.α., μετατοπίζει το βλέμμα από το ζωτικό οξυγόνο της, από το καθοριστικό πλαίσιο ύπαρξής της, μέσα στο οποίο κολυμπάει σαν ψάρι στο νερό, από το ίδιο το παγόβουνο, δηλαδή την ελληνική κοινωνία.

Μια κοινωνία που έχει τώρα με τις συλλήψεις και την ενδεχόμενη απογόρευση/νουθέτηση της χ.α. ένα τεράστιο πρόβλημα: τον κίνδυνο να μείνει ορφανή. Και τι κάνει κανείς με τα ορφανά, έστω και από φιλανθρωπική σκοπιά? Προσπαθεί να τα υιοθετήσει. Μάλιστα, να τα υιοθετήσει. Με κάθε μέσο και με τον δικό του αγωνιστικό τρόπο ο καθένας. Ο σαμαράς με το να διαχωρίσει κατηγορηματικά τους ψηφοφόρους και τους οπαδούς της από τους ηγέτες της («οι ψηφοφόροι της χ.α. δεν είναι νεοναζί»). Η ελάρ/ελάν με το να αυξήσει την διαφώτιση προς τους «παρασυρμένους» ξεφτίλες είτε ξεσκεπάζοντας τα σκάνδαλα που προαναφέραμε είτε αποδεικνύοντας με αδιάσειστα στοιχεία ότι δεν είναι αντισυστημική οργάνωση! Διάολε, αν όμως όντως είναι?

Έτσι, το γεγονός ότι έλληνες εργάτες σκοτώνουν τους όποιους ‘Άλλους’ και προστατεύουν την τιμή του έθνους τους, του λαού τους, του μισθού τους, της θρησκείας τους, της οικοδομής και της τάξης τους, ή των ταξί τους, πηγαίνει στις υποσημειώσεις της ιστορίας. Είπαμε… έχει κι ο ‘χώρος’ τα δικά του άβατα.

Η κατάντια αυτή εμφανίζεται κραυγαλέα, όχι όταν το λέμε εμείς, αλλά όταν η ίδια η μητέρα του δολοφονημένου αντιφασίστα «προδίδει» το καλά φυλαγμένο μυστικό: «Δολοφόνοι  του  παιδιού  μου  δεν  είναι μόνο  αυτοί.  Είναι  κι  αυτοί  που  πήγαν  και  ψηφίσανε.  Δεν γίνεται  να  μη  γνωρίζανε  τι  πήγαν  και  ψηφίσανε.  Δεν   το δέχομαι.»  βάζοντας έτσι το δάχτυλο στην πληγή.

Οι μάζες που ξερογλείφονται με την χ.α., το κάνουν όχι παρόλο, αλλά ακριβώς επειδή σκοτώνει μετανάστες, επειδή τα βάζει με λαμόγια, επειδή θέλει καθαρή φυλή, επειδή υπόσχεται ότι θα στήσει τους πολιτικούς στον τοίχο, επειδή είναι μάγκες (άνδρες δηλαδή, όπου η ελάρ/ελάν προσπαθεί να καταρρίψει τον ‘μύθο’, όπως λένε, σημειώνοντας πως οι φασίστες είναι θηλυπρέπείς, κότες κλπ, αναπαράγοντας έτσι φασιστικές αντιλήψεις από επαναστατική βάση.), επειδή κυνηγάει τους ‘αλλοδαπούς μικροπωλητές’ καλύτερα από τους ΔΙΑΣ, επειδή δέρνει και κατεβάζει μετανάστες από τα ΜΜΜ καλύτερα από τους ρατσιστές εισπράκτορες και οδηγούς, επειδή τα βάζει μαχητικά με «τους πούστηδες και τις λεσβίες», επειδή καταφέρεται μαχητικότερα από τους ρατσιστές συνοριακούς φύλακες ενάντια στους «γυφτοσκοπιανούς», επειδή δίνει λύσεις για το «μεταναστευτικό πρόβλημα» καλύτερες και πιο τελεσίδικες από τον σύριζα ή από το κκε, επειδή μπορεί να καταστρέφει τους καταυλισμούς των ρομά αποτελεσματικότερα από τους μπάτσους ή τους αγανακτισμένους κατοίκους, επειδή αυτά με τα εβραϊκά λόμπι τα λέει χύμα κι έξω από τα δόντια καλύτερα από τις ανακαλύψεις του βενιζέλου στην λίστα λαγκάρντ κτλ.

Αν δεν ήταν έτσι η χ.α., θα τους ήταν άχρηστη, θα φυτοζωούσε προ πολλού, θα της αρκούσε ένα σκηνάκι κατασκήνωσης για τις πολεμικές της ασκήσεις, όσες μίζες κι αν έπαιρνε. Κανείς και τίποτε δεν μπορεί να ξεγελάσει τις ελληνικές μάζες, ιδιαίτερα όταν αυτές αγανακτούν, οχλοποιούνται και ξεσπάνε. Αυτές, όσες αντιξοότητες και εμπόδια κι αν συναντήσουν, θα βρίσκουν πάντα τα μονοπάτια  και τα σχήματα για να εκφραστούν και να υλοποιήσουν τα ενστικτώδη αισθήματα, συναισθήματα και ορέξεις τους. Αν τους το επιτρέψουμε, όχι αν δεν τους διαφωτίσουμε καλά.

Εξάλλου, οι χ.α. μιλάνε την γλώσσα του λαού όσο κανένα άλλο πολιτικό σχήμα. Ένα χαρακτηριστικό κομμάτι από την καταγραφη (με κοριό) τηλεφωνικού διαλόγου δύο χρυσαυγιτών είναι ενδεικτικό: http://www.tovima.gr/files/1/2013/09/30/Korios-4.pdf

Μπορεί μεν τα πολιτικά μηνύματα που ακούγονται εδώ να είναι της πλάκας, κάτι που δεν συνιστά καμιά ιδιαιτερότητα (παντού και πάντα τα πολιτικά μηνύματα των φασιστών ήταν της πλάκας χωρίς να επηρεάζεται η απήχηση τους), ξεχειλίζουν όμως και από άκρατη πατροπαράδοτη πατριαρχία (και απέναντι στις ίδιες τις φίλες και τις συζύγους τους) κι από ανέμελη κτηνωδία. Ο φόνος γίνεται καλαμπούρι που φέρνει αυθόρμητο γέλιο.

Ναι, μια εντελώς οικεία συνομιλία. Θα μπορούσε να την ακούσει κανείς στον δρόμο, στην ταβέρνα, στο εργοστάσιο, στον μπακάλη, στη γειτονιά. Είναι η γλώσσα του απλού έλληνα, των βιοπαλαιστών, των μεροκαματιάρηδων, είναι η γλώσσα του λαού, τα άπταιστα ελληνικά! Λες και εκπαιδεύτηκαν έτσι, όχι από τον κασιδιάρη αλλά απ’ τα γενοφάσκια τους. Σε όλο το μεγαλείο της ξεφτίλας τους. Είναι η γλώσσα του μαχαιρώματος, της μαγκιάς, της λαϊκής αγανάκτησης, του ρατσισμού και του σεξισμού. Είναι η γλώσσα της εξόντωσης του Διαφορετικού.

Ε, αν τώρα κάποιοι αναγνώστες ανακαλύψουν ότι μιλάνε την ίδια γλώσσα μ’αυτούς, θα έχουν δίκιο να ανησυχούν για τον εαυτό τους. Κάτι πάει στραβά.

Και όλος ο διάλογος «βγαίνει» με ελάχιστες λέξεις. Αν αφαιρέσει κανείς όλες τις παραλλαγές των λέξεων «μαλακία/ γαμάω/ πουτάνες/ αρχίδια» από το κείμενο, το μόνο που θα μείνει είναι η απορία του αναγνώστη πως στο διάολο μπορούν και συνεννοούνται. Κλασικό χαρακτηριστικό του είδους αυτού. Πάντα το λεξιλόγιο του φασίστα ήταν περιορισμένο. Δεν χρειάζονται περισσότερα. Η μόνη προσφορά της χ.α. σε αυτό το λεξιλόγιο ήταν η προσπάθεια ενσωμάτωσης στην ελληνική ιδεολογία εθνικοσοσιαλιστικών πτυχών, με όλες της τις αντιφάσεις και «ασυνέπειες» που αυτό επιφέρει, π.χ. «μαιανδρική ροή» (προσαρμογή του «erbstrom» = γενετική κληρονομική ροή), «συνέλληνες» (ελληνοποίηση του «volksdeutsche  = λαογερμανοί»), «περιφερειάρχης» (μετάφραση του «Gauleiter») κλπ. Ακόμα και την σβάστικα την έβαψαν γαλανόλευκη αποδεικνύοντας την ελληνική της προέλευση (!).

Αλλά δεν μιλούν μονάχα τη γλώσσα των ελλήνων, έχουν και απόλυτη επίγνωση των πολιτικών τους αντιπάλων ώστε κλείνοντας τους το μάτι να επικοινωνούν ανενόχλητα μαζί τους. Έτσι, με το ξεκίνημα των συλλήψεων, πολλαπλασιάστηκαν ξαφνικά τα «άρθρα» τους για τον σιωνισμό, τους εβραίους και τις πλεκτάνες τους (γράψανε σε ένα μήνα περισσότερα τέτοιου είδους άρθρα απ’ ότι σε όλο τον προηγούμενο χρόνο). Η απάντηση των ελάρ/ελάν? Η απόλυτη σιγή στο παραλήρημα των χρυσαυγιτών (να το ξαναθυμίσουμε: εννοούμε όλους αυτούς που ασχολούνται τελευταία με κάθε βήχα της χ.α.) δείχνoντας έτσι ότι στο επικοινωνιακό επίπεδο οι χρυσαυγίτες τα πάνε καλά.

Μια ουσιαστική παρένθεση μιας και στον διάλογο αυτό γίνεται αναφορά στις φυλακίσεις, με ένα απόσπασμα από τον διάλογο αυτόν:

«Β: Στη φυλακή µαλάκα ο πιτσιρικάς ο δικός µου ο Κωστάκης έφαγε ξύλο πριν κανά δυο βδοµάδες, καλό ξύλο στη φυλακή.
Α: Α.
Β: Ναι ρε µαλάκα.
Α: Πωωω.
Β: Γάµησέ τα ρε φίλε.
Α: Σε ποια φυλακή είναι τώρα;
Β: Κορυδαλλό. Φίλε, οι Πυρήνες της Φωτιάς µαλάκα είναι σαράντα άτοµα µέσα, κάνουν κουµάντο λέει σε όλη τη φυλακή και έχουν λέει γύρω στα εκατό άτοµα, εκατόν είκοσι άτοµα έξω που τους τροφοδοτούν µε λεφτά και τέτοια. Που κανονίζουν, τέλος πάντων όλα τα άλλα, ξέρεις, πώς να µαζέψουν λεφτά και τέτοια. Γάµησέ µε ρε µαλάκα. Ο άλλος τώρα ρε µαλάκα όπως ακούω θα κάτσει µέσα ισόβια ε;»

Και ένα απόσπασμα από είδηση στο in.gr  http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231267265

«Μάλιστα σε δεύτερη φάση ο Γ.Ρουπακιάς φέρεται να εκφράζει την ανησυχία του για την κράτησή του στις φυλακές Μαλανδρίνου επισημαίνοντας ότι “είναι εδώ και ο Άλκετ Ριζάι”».

Ο έπαινος που άθελα και απροκάλυπτα εκφράζουν προς τα περήφανα μέλη της Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς και τον Αλκέτ Ριζαι, καταδεικνύει ανάγλυφα από την μια ότι υπάρχουν κάποια τσογλάνια και κάποια αλλοδαπά εγκληματικά στοιχεία που ακόμα και φυλακισμένα είναι σε θέση να κάνουν τους φασίστες να τρέμουν και, από την άλλη, ότι φοβούνται άτομα που βρίσκονται στα κάτεργα με όλα τα κατασταλτικά μέτρα και τους ακραίους περιορισμούς που συνεπάγονται από αυτά (η «συνάντηση» παλιότερα Μπολάνο-κορκονέα στον διάδρομο των φυλακών, τους έχει γίνει αβάσταχτος εφιάλτης), περισσότερο από αυτούς που είναι απ’ έξω και κινούνται ελεύθερα με όλες τις δυνατότητες που συνεπάγονται απ’ αυτό. Έτσι ξεφτιλίζεται ακούσια ο ‘χώρος’ από αυτό καθαυτό το γεγονός μετατρέποντας τις βαρύγδουπες ανακοινώσεις, προκυρήξεις,συνθήματα τους κλπ σε επαναστατικές καρικατούρες.

Λογικό (ιδιαίτερα αν προσθέσει κανείς και τις προσπάθειες της καθεστωτικής αναρχίας να απομονώσει την ΣΠΦ) επομένως ότι το γεγονός αυτό θάβεται συνειδητά. Τιμή και δόξα λοιπόν στην Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς και στον Αλκέτ Ριζάϊ!

Και μια που γίνεται αναφορά στην ΣΠΦ, μια λεπτομέρεια από εμάς: Πάρτε οποιοδήποτε κείμενο της και συγκρίνετε το με τους διαλόγους των χ.α. Δύο εντελώς ξένες μεταξύ τους γλώσσες. Διαφέρουν όσο η φωτιά από το νερό. Γιατί κι εδώ, ιδιαίτερα μάλλον εδώ, το περιεχόμενο καθορίζει τη μορφή. Δεν είναι σε καμιά περίπτωση θέμα γλωσσομάθειας. Και εκλεπτυσμένα να εκφράζονταν οι φασίστες, τα ίδια ακριβώς θα λέγανε. Κλείνει η παρένθεση.

Πρόσφατα, ένας βρετανός σχολιαστής χαρακτήρισε την χ.α. σαν την πιο γνήσια εθνικοσοσιαλιστική οργάνωση της ευρώπης. Διαφωνούμε κάθετα μ’ αυτή την εκτίμηση. Όχι μόνο γιατί έτσι μπαίνει από το παράθυρο η άποψη ότι η ιδεολογία της χ.α. είναι ένα «ξένο προς την ελληνική κοινωνία σώμα», άποψη που μας πιπιλίζουν εδώ και χρόνια όλοι τους, αλλά και γιατί συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Και οι χ.α. είναι πρώτα έλληνες και μετά εθνικοσοσιαλιστές. Και μάλιστα έχουν να κάνουν με το ζενίθι της ελληνικής ιδεολογίας, όπως αυτή διαμορφώθηκε και εφαρμόστηκε σε μειονότητες/ αλλόθρησκους/ διαφορετικούς/ αντεθνικιστές και εξελίχτηκε από το 1821 κι έπειτα. Είναι η «ιδεολογία του βόθρου» όπως την ονομάζουμε.

Η ιδεολογία που ξέσπασε και πάλι τελευταία όταν μετά από αλλεπάλληλες δολοφονίες μεταναστών από οργανωμένους (χ.α.) ή ανοργάνωτους έλληνες πολίτες (όχλος) οι οποίες περνούσαν στα ψιλά των εφημερίδων και στην καλύτερη περίπτωση στις ανακοινώσεις της ελάρ/ελάν (αλλά μόνο αν είχαν κάπου κενό χώρο στην προκήρυξή τους ο οποίος έπρεπε να καλυφθεί) η χ.α. έκανε το λάθος να δολοφονήσει έναν έλληνα. Ήταν, πράγματι, νωρίς για κάτι τέτοιο. Εννοούμε τις μαζικές διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα εναντίον της.

Επειδή ακριβώς οι διαδηλώσεις αυτές έρχονται σε οφθαλμοφανή αντίθεση με την απάθεια και την αδράνεια (εξαιρουμένων ελάχιστων περιπτώσεων μερικών αμετανόητων) που ακολουθούσε των επιθέσεων και δολοφονιών εναντίον μεταναστών, γίνονται επαίσχυντες. Στέλνουν το ίδιο μήνυμα «ε, όχι και μαχαίρι» που έστειλε η «ηρωίδα» αστυνομικός που συνέλαβε τον δολοφόνο. «Ε, όχι και έλληνα» ήταν το καθοριστικό κίνητρο των αντιχ.ά.δων.

Αν υπήρχε ένα ελάχιστο δείγμα αξιοπρέπειας, θα έπρεπε χωρίς μεν και αλλά να καταδειχτούν αυτές οι διαδηλώσεις σαν αυτό που είναι: εθνικές εξάρσεις προστασίας της φυλής και της λαϊκής ενότητας. Σαν η «ιδεολογία του βόθρου» στην κινηματική της μορφή.

Ορισμός: η «ιδεολογία του βόθρου» είναι το ενιαίο σύνολο αντιλήψεων και αρχών του αυτοαποκαλούμενου ελληνικού λαού με το οποίο καθορίζει τον τρόπο ύπαρξης και εξέλιξης του και ταυτόχρονα είναι ο κανόνας συμπεριφοράς του τόσο απέναντι στους ομοϊδεάτες του όσο και απέναντι στα πάσης φύσεως για αυτόν ξένα σώματα και ξένες προς αυτόν αντιλήψεις και συμπεριφορές.

Προϋπόθεση για την επιβίωση του λαού αυτού είναι η τροφοδότηση του από έμψυχο υλικό (οι Άλλοι), κατάλληλο για υλική ή ψυχική εξόντωση και η συνεχής φαντασιακή κατασκευή γειτνιάζοντων (Μακεδονία, Τουρκία, Αλβανία κλπ.), υπεράκτιων (ΗΠΑ, offshore) ή και  πλεκτανοειδών (εβραϊκό λόμπυ) εχθρών του.

Κατά συνέπεια, αν θεωρητικά δεν υπήρχαν μετανάστες και πρόσφυγες στην ελλάδα θα έπρεπε να τους εισάγουν. Κατασκευάζουν μειονότητες με κριτήρια φύλου,  φυλής, θρησκείας, καταγωγής κ.ο.κ. όχι τόσο σαν ενναλακτική λύση του πρηγούμενου, αλλά λόγω κορεσμού και πολυμορφίας της εξόντωσης. Σαν κατεξοχήν φυτώρια αναπαραγωγής αυτής της ιδεολογίας διαθέτουν κάθε συλλογικό κοινωνικό πυρήνα και κάθε  κοινωνική σύγκλιση όπως η ελληνική  οικογένεια, το ελληνικό σχολείο, τα εργατικά συδικάτα, την αναρχική συνέλευση και, γενικά, τις πολιτικές, αθλητικές, συντεχνιακές ή άλλες ομάδες ταυτότητας.

Λόγω έλλειψης φαντασίας, χρησιμοποιούν σαν μορφή δράσης τις ίδιες εμπειρίες που απέκτησαν εδώ και 190 χρόνια, προβάλλοντας τες μάλιστα και υμνώντας τες. Η διαφορά ανάμεσα στις σφαγές των αλλόθρησκων γυναικόπαιδων από τον κολοκοτρώνη στην τριπολιτσά, από την μια, και την δολοφονία του Σαχτζάτ Λουκμάν, από την άλλη,  είναι μια καθαρά ποσοτική διαφορά. Ποιοτικά είναι ταυτόσημες. Η διαφορά ανάμεσα στα αντιεβραϊκά κηρύγματα του κοσμά του αιτωλού και τις αντισιωνιστικές κορώνες της ελάρ/ελάν είναι μια διαφορά μόνο στην μορφή και το μέσο έκφρασης (π.χ. τότε δεν είχαν ίντερνετ και μμε).

Αυτή η «ιδεολογία του βόθρου» πάει, λοιπόν, πολύ πιο μακριά από την χ.α., αγκαλιάζει όλο σχεδόν  το φάσμα και τα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας και των καθημερινών ξεσπασμάτων και συπεριφορών της.

Για τους παραπάνω λόγους αρνούμαστε κατηγορηματικά  να δεχτούμε ότι αυτές οι μάζες που απαρτίζουν αυτήν την κοινωνία και δραστηριοποιούνται σε αυτήν είναι «παρασυρμένες» από τον καπιταλισμό, το κράτος κλπ, κακόμοιρα άτομα που η οικονομική κρίση τους οδήγησε προς την χ.α., όπως το βροντοφωνάζει η ελάρ/ελάν με συνθήματα του είδους «κράτος και κεφάλαιο γεννούν τον φασισμό» ή «τα μνημόνια έφεραν την χ.α.» του σύριζα. Όχι, είχαν ενναλακτικές δυνατότητες επιλογής, αλλά προτίμησαν/αποφάσισαν αυτήν την μια και μοναδική συμβατή προς τις διαθέσεις και αντιλήψεις τους επιλογή. Δεν είναι, λοιπον, θέμα ντετερμινισμού αλλά ενός κοινότοπου εξευτελισμού.

Αλλά ούτε και την άλλη εκδοχή μπορούμε να δεχτούμε ότι δηλαδή αυτές οι μάζες είναι τα πρόβατα που με απάθεια και υπακοή οδηγούνται στην σφαγή, αλλά το αντίθετο: Είναι θύτες με όλη τη σημασία (αλλά και τις συνέπειες) της λέξης, στην προκειμένη περίπτωση είναι οι χασάπηδες. Αυτό το αποδεικνύουν κάθε μέρα, κάθε στιγμή και σε κάθε ευκαιρία που τους δίνεται. Και σαν τέτοιοι πρέπει να αντιμετωπίζονται.

Η ιδεολογία του βόθρου έχει, βέβαια, κι ένα «θετικό» στοιχείο. Κλασικές αρχές του λαδώματος, της ρουφιανιάς και της ιδιοτέλειας σε βάρος του Άλλου που διέπουν αυτή την ιδεολογία, δυσκολεύουν (χωρίς όμως να αποκλείουν) την δημιουργία κατασκευασμάτων και δραστηριοτήτων παρόμοιων του Άουσβιτς. Με την πρώτη ευκαιρία θα γυρέψουν να δημιουργήσουν πελατειακές σχέσεις, ακόμα και με τα θύματά τους, πράγμα αδιανόητο για τον γερμανικό εθνικοσοσιαλισμό. Σύμφωνα με την Χάνα Άρεντ, ένας μεγάλος αριθμός εύπορων εβραίων, για παράδειγμα, θα μπορούσε να σωθεί από την εξόντωση αν οι γερμανοί υπάλληλοι … λαδώνονταν.

Αυτά δεν τα λέμε φυσικά για να πούμε κάτι θετικό, αλλά το αντίθετο: να επιστήσουμε την προσοχή στο γεγονός ότι αυτή η ιδεολογία θα γίνει πολύ πιο επικίνδυνη και θα φτάσει στο ανώτατο στάδιο ολοκλήρωσης της αν πράγματι έχουμε μια καθαρή χ.α. ή όποιο άλλο όνομα θα πάρει μετά, αν έχουμε δηλαδή πράγματι τίμιους νεοναζί, αδέκαστους οπαδούς της, με συνεπείς φορολογικές δηλώσεις κλπ.

Εμείς επομένως θα ήμασταν οι τελευταίοι που θα κάναμε (ούτε κάτα διάνοια!) τέτοιου είδους κριτική στους έλληνες νεοναζί. Να το πούμε κι αλλιώς για να τελειώνουμε με τέτοιου είδους σπεκουλαρίσματα: όσο πιο ανέντιμα, όσο πιο λαμόγια, όσο πιο ασυνεπείς είναι οι φασίστες, τόσο πιο ακίνδυνοι θα είναι και για τους ‘Άλλους’.

Άλλωστε, αν αποτύχει η χ.α., ο λόγος δεν θα είναι απλώς ο κατασταλτικός μηχανισμός αλλά αυτή ακριβώς η «ασυνέπεια» της. Ένα υποθετικό παράδειγμα: αν αποδειχτεί και δικαστικά ότι δολοφόνησαν μέχρι τώρα 50 μετανάστες και μαχαίρωσαν 200, αυτό δεν θα έχει τόσο αρνητική απήχηση στις μάζες ούτε και τόσο μεγάλη λαϊκή αποστροφή όσο αν αποδείξει ο ΣΔΟΕ ότι φάγανε 150 ευρώ από προσφορές των μελών τους σε σκυλάδικο και μάλιστα αφορολόγητα! Αυτό ακριβώς το παράδειγμα δείχνει το ξεδίπλωμα της ιδεολογίας του βόθρου στην πρακτική της έκφραση.

Είναι η ίδια ιδεολογία που μετέτρεψε σε μια νύχτα τους πιο ένθερμους σπόνσορες της χ.α. στους μαχητικότερους επικριτές της, που μετάλλαξε φασίστες περιωπής όπως ο βορίδης, ο γεωργιάδης κλπ σε έντιμα και σθεναρά κυβερνητικά στελέχη. Γι’ αυτό και τα όψιμα φτηνά φρούτα της καταδίκης της βίας, της ανάδειξης της παθογένειας της ανομίας της ελληνικής κοινωνίας αλλά και της θεωρίας των δύο άκρων (εμείς ακόμα ψάχνουμε το άλλο το άκρο) δεν βοηθούν σε τίποτα άλλο πέρα από φασιστικό «ξέπλυμα». Γι’ αυτό δεν δίνουμε δεκάρα στον όψιμο, μαζικό, ελληνικό αντιφασισμό.

Ο  αντιφασισμός στην ελλάδα ή θα είναι ανθελληνικός/αντικοινωνικός

ή θα είναι κι αυτός μέρος του βόθρου.

Café Morgenland, Οκτώβρης 2013