[:en]Τον Ιανουάριο του 2014 το πρώην μέλος της 17Ν Χριστόδουλος Ξηρός προετοίμασε την απόδραση του και, ‘σπάζοντας’ την άδεια του από τη φυλακή, εξαφανίστηκε από τη Χαλκιδική, όπου βρισκόταν. Την επόμενη κιόλας μέρα ο συνήγορός του ανακοινώνει πως η απόδραση Ξηρού αποτελεί κομμάτι της επαναστατικής του συνείδησης και δραστηριότητας. Λίγες μέρες αργότερα ο Χ. Ξηρός ανακοινώνει δημόσια μέσω βίντεο πως επαναδραστηριοποιείται στο ένοπλο. Στον τοίχο πίσω του, στο βίντεο που είχε ετοιμάσει, ο Ξηρός έχει τοποθετήσει εικόνες του Καραϊσκάκη και του Κολοκοτρώνη, του Τσε και του Βελουχιώτη. Ξεκινά έντονη συζήτηση στα Μ.Μ.Ε. με δύο άξονες: α) τον περιορισμό ή την εξαφάνιση των αδειών των κρατουμένων, ειδικά αυτών που έχουν κατηγορηθεί στο παρελθόν για ‘τρομοκρατία’ και β) τις ευθύνες των σωφρονιστικών υπαλλήλων για το ‘χαλαρό κλίμα’ που επέβαλαν στις συνθήκες φυλάκισής τους τα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Η θεαματική εκμετάλλευση του γεγονότος γίνεται με αφορμή το υποτιθέμενο ‘πάρτυ’ που οργάνωσαν στα κελιά τους Σ.Π.Φ. και Ξηρός. Ένα χρόνο αργότερα, τον Ιανουάριο του 2015, και δεκαπέντε μέρες πριν τις εκλογές, συλλαμβάνεται στην Ανάβυσσο ο Χ. Ξηρός. Όπως αποκαλύπτεται στα Μ.Μ.Ε., ο Ξηρός προετοίμαζε εντός ολίγων ημερών χτύπημα στις φυλακές Κορυδαλλού, βοηθώντας στην απελευθέρωση των φυλακισμένων μελών της Σ.Π.Φ. Ξεκινά, λοιπόν, η αναζήτηση των ατόμων που συνεργάστηκαν μαζί του για το παραπάνω σχέδιο. Σε αυτό το πλαίσιο στις 14 Ιανουαρίου συλλαμβάνονται από την αντι-τρομοκρατική υπηρεσία δύο άνδρες, εκ των οποίων ο ένας είναι 54 χρονών, αστυνομικός των ΕΚΑΜ που είχε αποταχθεί από το σώμα δώδεκα χρόνια πριν. Στη συνέχεια συλλαμβάνονται δύο άντρες και τέσσερις γυναίκες στο τριήμερο από 28 Φεβρουαρίου μέχρι 2 Μαρτίου 2015. Ελλείψει στοιχείων επιβαρυντικών για προφυλάκιση η μία γυναίκα και ο ένας άνδρας αποφυλακίζονται. Συλλαμβάνεται άλλος ένας άνθρωπος στα μέσα Μάη.
Από τις τρεις γυναίκες που κρίθηκαν προφυλακιστέες μία μόνο ήταν αυτή που αναζητούταν από την αστυνομία ως άμεση συνεργός του Ξηρού, η Α.Σ. Οι άλλες δύο ήταν η Αθηνά Τσάκαλου, μητέρα των Γεράσιμου και Χρήστου, μελών της Σ.Π.Φ. και η Εύη Στατήρη, σύζυγος του Γεράσιμου Τσάκαλου, οι οποίες κατηγορήθηκαν για υπόθαλψη εγκληματία, δηλαδή της Α.Σ. η οποία κρυβόταν για κάποιες μέρες στο σπίτι της μητέρας των αδερφών Τσάκαλου στη Σαλαμίνα.
Από τις 2 Μαρτίου και ενώ φυλακίζονται οι δύο τελευταίες γυναίκες, τα μέλη της Σ.Π.Φ. ξεκινάνε απεργία πείνας στις φυλακές Κορυδαλλού, διαμαρτυρόμενα για τις εκδικητικές διώξεις εναντίον των συγγενών και φίλων τους. Στις 31 Μαρτίου η μητέρα Τσακάλου με απόφαση δικαστικού συμβουλίου μπορεί να αποφυλακιστεί με εγγύηση 10.000 ευρώ, αποφυλάκιση την οποία αρνείται μέχρι να αποφυλακιστεί και η Εύη Στατήρη. Στις 3 Απριλίου, και ενώ έχουν συμπληρωθεί 32 μέρες απεργίας πείνας, ο υπουργός Δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ, Ν. Παρασκευόπουλος κάνει έκκληση να σταματήσει η απεργία πείνας, δίνοντας υπόσχεση ότι περνάει σχετική τροπολογία από τη βουλή που θα βοηθήσει στην αποφυλάκιση των συγγενών. Την επόμενη μέρα η Εύη Στατήρη κάνει έκκληση να σταματήσει η απεργία πείνας καθώς η σχετική νομοθετική διάταξη που εντωμεταξύ τίθεται προς ψήφιση, ικανοποιεί το αίτημα αποφυλάκισής της. Τελικά η Αθηνά Τσακάλου αποφυλακίζεται αλλά της απαγορεύεται η έξοδος από τη Σαλαμίνα. Η Εύη Στατήρη, παρά τις συνεχείς αιτήσεις αποφυλάκισης (5 Ιουνίου, 14 Ιουλίου, 7 Σεπτεμβρίου), φαίνεται ότι δεν ευεργετείται από τη διάταξη του υπουργείου Δικαιοσύνης και η μία μετά την άλλη αίτηση απορρίπτονται από τον ειδικό εφέτη ανακριτή Ευτύχιο Νικόπουλο, αδερφό της εθνικίστριας Χαράς Νικοπούλου, και τα δικαστικά συμβούλια, παρά μάλιστα το γεγονός ότι οι εισηγήσεις του εισαγγελέα της υπόθεσης της Σ.Π.Φ. Ασπρογέρακα είναι θετικές για την αποφυλάκισή της. Η Πρωτοβουλία Κρατουμένων Γυναικών διαμαρτυρήθηκε επίσης για τη μη αποφυλάκιση της Στατήρη.
Σήμερα, 14-09-2015, μετά την τέταρτη απόρριψη αποφυλάκισής της, η Εύη Στατήρη ξεκινάει απεργία πείνας, αναβαθμίζοντας την ένταση των προσπαθειών της για να ελευθερωθεί, βάζοντας το σώμα της ως ανάχωμα στη δικαστική ασυδοσία και την κρατική εκδικητικότητα. Η ίδια γράφει σήμερα, πολύ σωστά, μέσα από τις φυλακές Κορυδαλλού:
«Εξακολουθώ να βρίσκομαι στη φυλακή με μοναδικό «ενοχοποιητικό» στοιχείο το γεγονός ότι είμαι σύζυγος του πολιτικού κρατούμενου μέλους της Σ.Π.Φ. Γεράσιμου Τσάκαλου. Εξακολουθώ να βρίσκομαι στη φυλακή γιατί δεν υπέγραψα «πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων» και δεν αποκήρυξα τον σύντροφό μου και τη σχέση μας. Γνωρίζω πως η φασιστική άρνηση του δικαστικού συμβουλίου να μου επιστρέψει την ελευθερία που μου έχουν στερήσει, είναι αποτέλεσμα εντολών της εξουσίας και αστυνομικο-δικαστικών διαδικασιών με σκοπό να περάσουν ένα σαφές μήνυμα φόβου. Όποιος στέκεται δίπλα σε πολιτικούς κρατούμενους, κινδυνεύει να βρεθεί στο διπλανό κελί…»
Το παραπάνω σκεπτικό, όπως το εκθέτει η Στατήρη, θα μπορούσαμε να πούμε ότι, διευρυμένο, αποτελεί τον ίδιο τον βασικό πυρήνα διώξεων για την οργάνωση της Σ.Π.Φ. και, αναμφισβήτητα, αυτός ο τρόπος κατεύθυνσης του κράτους αναδεικνύει την υπόθεση Σ.Π.Φ. από το 2009 και μετά ως τη σημαντικότερη της εποχής μας. Γιατί συμβαίνει αυτό;
α) Γιατί στην περίπτωση της Σ.Π.Φ., και σε αντίθεση με άλλες οργανώσεις και ποινικές υποθέσεις, οι κρατικές και αστυνομικές επιχειρήσεις απευθύνονται σε μια ευρύτερη μάζα ανθρώπων και μια μεγάλη κλίμακα εξεγερμένων νεολαίων οι οποίοι καταρχήν δεν δέχτηκαν να ενταχθούν ούτε στα κανάλια της αριστερής διαμεσολάβησης ούτε στο συντηρητικό καθεστώς που αποδέχονται και αναπαράγουν πολλές αναρχικές ομάδες. Η μαζικότητα των συλλήψεων αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Περίπου 60 άτομα έχουν φυλακιστεί μέχρι σήμερα, αν μετράμε σωστά, μόνο για την υπόθεση της Σ.Π.Φ. και το γεγονός αυτό δεν βρίσκεται σε καμιά αντίφαση με τους στόχους της αντι-τρομοκρατικής η οποία ήδη από το 2009 εξέφραζε στα ΜΜΕ την αντίληψη πως είναι γύρω στα 80 με 100 άτομα που κινούνται στις παρυφές της ‘οργάνωσης’, ένας αριθμός βολικά αόριστος.
Η αντι-τρομοκρατική υστερία μετά το 2008, όμως, οφείλεται ακριβώς στον πανικό που ένιωσε για λίγες μέρες το ελληνικό κράτος, και τη γρήγορη απάντηση που επιφύλασσε για τα κοινωνικά δίκτυα των εξεγερμένων πιτσιρικάδων που έφτασαν μέχρι τον Δεκέμβριο του 2008 ή και ενισχύθηκαν από αυτόν. Η Σ.Π.Φ. προκάλεσε έναν τρόμο ίσως γιατί αρχικά δεν ήταν εύκολο να ανακαλυφθούν οι τρόποι συγκρότησής της, επιπλέον γιατί έμοιαζε σε επίπεδο λόγου, στο μηδενισμό της δηλαδή, με αυτό που εξέφρασε σε μεγάλο βαθμό ο Δεκέμβριος του 2008, και ταυτόχρονα γιατί, τέλος, οι ηλικίες των συλληφθέντων μπορεί να ταίριαζαν με το λόγο τους, αλλά έμοιαζαν ασυνήθιστες σε σχέση με το επίπεδο του πείσματός τους και της ευαισθησίας τους.
Από τη στιγμή που αρχίζουν όμως οι κυρίως συλλήψεις, οι συσχετισμοί αρχίζουν να αντιστρέφονται. Ο μη φορμαλιστικός χαρακτήρας, δε, που είχε προηγουμένως δείξει ότι υιοθετεί η Σ.Π.Φ. φαίνεται να γίνεται σε ακραίο βαθμό αντικείμενο εκμετάλλευσης από την αστυνομία, η οποία μπορεί επιστρατεύοντας το νομικό οπλοστάσιο να βαφτίσει τις διάφορες παρέες που συσχετίζονται φιλικά, συγγενικά ή και ιδεολογικά με τη Σ.Π.Φ. ως ‘ένοπλους πυρήνες’, τα σπίτια τους ως ‘γιάφκες’ και, περαιτέρω, σε κάθε κίνηση της κοινωνικής τους ζωής να αποδοθεί μια ποινική αξιολόγηση.
β) το δεύτερο πράγμα που εκμεταλλεύεται η αστυνομία είναι η κοινωνική και πολιτική απομόνωση που ‘χαρίζεται’ στους επόμενους μήνες στη Σ.Π.Φ. Αυτός είναι και ο δεύτερος λόγος που κάνει αυτή την υπόθεση ίσως την πιο σημαντική. Η υπόθεση της Σ.Π.Φ., όχι ανόμοια με άλλες υποθέσεις ίσως, διογκώνεται και διευρύνεται με πολλά κατασκευασμένα στοιχεία, αλλά σε αυτή την περίπτωση η κοινωνικο-πολιτική απομόνωση δίνει περιθώριο στην αστυνομία για ακραίες παρατυπίες και στο δικαστικό σώμα για κατάφωρες δικονομικές παραβάσεις: παρακολουθήσεις χωρίς νομικό έρεισμα, ποινικός και ηθικός στιγματισμός φιλικών-προσωπικών σχέσεων (π.χ. προβολή βίντεο διακοπών στο δικαστήριο για να αποδειχτεί η συσχέτιση ατόμων γύρω από αξιόποινες πράξεις), νομιμοποίηση μη απόδοσης ατομικής ποινικής ευθύνης σε δράσεις (ποιος έκανε τι σε κάθε ενέργεια) και παρόλα αυτά καταδίκης, βασανιστήρια στην ανάκριση, νομιμοποίηση αποτυπωμάτων σε κινητά αντικείμενα ως βασικά αποδεικτικά στοιχεία, λάθη-χοντράδες όπως η σύγχυση μεταξύ προσώπων (όπως αυτό εμφανίστηκε στην περίπτωση της συλληφθείσας Μάγιερ), παράνομες παρατάσεις του 18μήνου (στις περιπτώσεις Τσάκαλου, Σακκά), παράνομες δίκες για τα ίδια αδικήματα (π.χ. εκδίκαση για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση σε κάθε ξεχωριστά δικαζόμενο νέο ποινικό αδίκημα), ποινές 60 και 70 χρόνων (1) (2) (3) για πράξεις που κυρίως περιλαμβάνανε γκαζάκια σε κατσαρόλες και όχι ανθρωποκτονίες ούτε τραυματισμούς ανθρώπων.
Με βάση τα παραπάνω, τώρα το ελληνικό κράτος περνάει στη σύλληψη συγγενών των φυλακισμένων, ενθυμούμενο τις εμφυλιακές του πρακτικές, όταν το βάρος της ευθύνης και της ποινικής δίωξης επεκτεινόταν σε όλη την οικογένεια. Θέλουν να ‘σπάσουν’ το ηθικό των φυλακισμένων, αλλά αυτό που φαίνεται είναι ότι τους πεισμώνουν. Το κράτος συνεχίζει τις νίκες του και σπάει τα ταμπού το ένα μετά το άλλο. Ανεξαρτήτως του αν συμφωνεί καμιά/κανείς με το λόγο και τις ενέργειες της Σ.Π.Φ., με το γεγονός ότι η Στατήρη διώκεται και φυλακίζεται ήδη επί ένα εξάμηνο με βάση λόγους συγγένειας επιδιώκεται να δημιουργηθεί ένα κακό προηγούμενο. Είναι περιττό, εξάλλου, να πούμε ότι όλες οι αστυνομικές και δικαστικές παρατυπίες που επιστρατεύθηκαν για τη δίωξη όσων το κράτος συσχετίζει με τη Σ.Π.Φ. θα μπορούσαν άνετα να χρησιμοποιηθούν για άλλους στο μέλλον.
Το εμφυλιακό κλίμα πυροδοτείται περαιτέρω από το γεγονός ότι τα διάφορα φασιστοειδή που δουλεύουν για το κράτος φορτώνουν ποινές εκατοντάδων χρόνων φυλάκισης σε ανθρώπους που προκάλεσαν υλικές ζημιές την ίδια ώρα που οι μαχαιροβγάλτες νεοναζί και δολοφόνοι μεταναστών και αντιφασιστών απολαμβάνουν ελεύθεροι τη ζωή τους, τους αποδόθηκαν πραγματικά προνόμια μέσα στις φυλακές σε σύγκριση με οποιονδήποτε άλλο κρατούμενο και αποφυλακίστηκαν γρήγορα-γρήγορα για να επανέλθουν στη θέση του τρίτου σε ψήφους κόμματος, ψηφισμένου από τον ελληνικό λαό φυσικά. Αυτή είναι η αντιφασιστική και αντικοινωνική διάσταση αυτής της μάχης.
Είναι προφανές, από την άλλη, ότι η όλη επιχείρηση εκδικητικών συλλήψεων και φυλακίσεων, θύμα της οποίας υπήρξε η Εύη, ήταν αν μη τι άλλο ένα συμπαγές κρατικό σχέδιο (ίσως από την ίδια την αρχή του τον Ιανουάριο του 2014, ο χρόνος θα το δείξει) που εκτελέστηκε με διανοητική και επιχειρησιακή συνέχεια. Το αν το ένα κόμμα εξουσίας (το δεξιό) διαδέχτηκε το άλλο (το αριστερό) δεν έπαιξε κανένα ρόλο. Ίσα-ίσα, θα λέγαμε που ο ΣΥΡΙΖΑ εξαπάτησε τους απεργούς πείνας τον Απρίλιο, υποσχόμενος την απελευθέρωση της Εύης και έπειτα αρνούμενος να το κάνει. Αυτή είναι η διάσταση που αποκλείει μιας και δια παντός όποια σύμπνοια ή απεύθυνση στους αριστερούς διαμεσολαβητικούς μηχανισμούς και τα μακριά τους χέρια μέσα σε ένα αξιοπρεπές κίνημα αλληλεγγύης. Είναι άλλο ένα παράδειγμα ότι απέναντι μας έχουμε ένα κράτος με ενιαία στόχευση και δράση και όχι ‘άσπλαχνους’ και ‘ευαίσθητους’ διαμεσολαβητές.
Αν είναι, λοιπόν, να συγκροτηθεί ένα ρεύμα συμπαράστασης στην Εύη Στατήρη, τότε πρέπει καταρχήν αυτό να συνειδητοποιήσει την απομόνωση που μοιράζονται οι φυλακισμένοι αλλά και την απομόνωση που θα προετοιμάσουν απέναντι σε αυτό το ρεύμα. Το επόμενο είναι να αντιστραφεί αυτή η απομόνωση και από αρνητικό χαρακτηριστικό που εκμεταλλεύονται μπάτσοι και δικαστές να υπάρξει μια ανατροπή όρων και συσχετισμών.
Στο βαθμό που το κράτος επιτίθεται στους τελευταίους στενούς ανθρώπους των φυλακισμένων, σφίγγοντας τον κλοιό πίεσης στους συγγενείς, εμείς να δείξουμε ότι υπάρχουν σχέσεις φιλικές, πολιτικές και άλλες που σπάνε αυτό τον κλοιό. Όταν κατασκευάζουν γυναίκες-υπόπτους σαν την Εύη ως ‘επικίνδυνες θηλυκότητες’ με το γνωστό γλοιώδη και ελληνικό μάτσο τρόπο που το έχουν κάνει και στο παρελθόν (και ειδικά γύρω από αυτή την οργάνωση), να πραγματώσουμε τους εφιάλτες τους, βάζοντας τρόπους συσπείρωσης και δράσης που οι αντίπαλοι μας δεν περιμένουν να συναντήσουν. Όταν βάζουν στο στόχαστρο ‘παρέες’, γνωστούς και φίλους, σκορπίζοντας φόβο, οι παρέες πρέπει να βγουν προς τα έξω ανοιχτά, υπερασπιζόμενες και όχι ψιθυρίζοντας τη σχέση τους με τους κρατούμενους, ακόμα κι αν αυτή η σχέση δεν υπήρξε ακόμα. Ένα τέτοιο ρεύμα συμπαράστασης πρέπει να φωνάξει:
Η Εύη είναι μία από εμάς κι εμείς είμαστε φίλοι των Πυρήνων της Φωτιάς!
Stepanyan TSP, 14-09-2015[:]